Δ.Α.Σ.
(Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία)
Συνέδριο ΠΟΕΜ Οκτώβρης 2019
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
Συνάδελφοι Μεταλλεργάτες,
Το συνέδριο της ΠΟΕΜ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπάλληλων Μετάλλου) θα διεξάχθει στις 2-3 Νοέμβριου, συμπληρώνοντας τότε την 3ετη θητεία του το απερχόμενο Διοικητικό Συμβούλιο. Στα 3 χρόνια της θητείας της διοίκησης μεγάλα και σοβαρά προβλήματα αντιμετώπισαν οι μεταλλεργάτες, για τα οποία η ΔΑΣ (ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ) έδωσε σκληρές μάχες για να οργανωθεί η πάλη των εργατών του κλάδου. Οι μεταλλεργάτες έχουν απέναντι τους κυβέρνηση-εργοδοσία αλλά και τη πλειοψηφία της Διοίκησης της ΠΟΕΜ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) που τους έβαζε πλάτη.
Η εργατική τάξη και τη τελευταία 3ετια βρέθηκε στη δίνη της γενικής επίθεσης τόσο της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ όσο και της τωρινής της ΝΔ, οι οποίες σταθερά εξυπηρέτησαν τις κατευθύνσεις της ΕΕ και τις απαιτήσεις του ΣΕΒ που σκοπό έχουν το τσάκισμα κάθε εργασιακού δικαιώματος. Στον κλάδο του Μετάλλου η εργοδοσία αξιοποίησε ένα πλέγμα αντεργατικών νομών και μέσα από αυτό σταθερά επιδίωξαν να φορτώσουν την κρίση τους στις πλάτες μας. Τόσο στις επιχειρήσεις με φαινόμενα συρρίκνωσης της παραγωγικής δραστηριότητας όπως Ναυπηγεία, Χαλυβουργική όσο και σε επιχειρήσεις που γνώρισαν μεγάλη ανάπτυξη όπως στους ομίλους Μυτιληναίος –Στασινόπουλος η κατάσταση έμεινε στάσιμη ή και χειροτέρεψε η ζωή των εργαζόμενων. Είναι γνωστές στους περισσότερους οι εξελίξεις, στην ΛΑΡΚΟ, στην πολεμική βιομηχανία, στην ΜΠΙΚ και σε άλλες μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου γεγονός που αποδεικνύει ότι και στη κρίση και στην ανάπτυξη, το κεφάλαιο επιδιώκει να ματώνουμε εμείς και οι οικογένειες μας καθημερινά για να βγάζει ασύλληπτα κέρδη.
Σε αυτή τη 3χρονη πορεία η πλειοψηφία της διοίκησης της ΠΟΕΜ ήταν απούσα; Όχι μόνο δεν ήταν απούσα αλλά ήταν στην αντίπερα όχθη από αυτή των μεταλλεργατών. Δηλαδή ήταν πάντα με τις κυβερνήσεις και τους εργοδότες. Από τον νόμο λαιμητόμο του Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό το 2016-17, τον απεργοκτόνο νόμο τον Γενάρη του 2018 και προσφάτως με το πολυνομοσχέδιο που τσακίζει κάθε εργασιακό δικαίωμα η πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) έκανε ότι μπορούσε για να υπάρξει σιγή νεκροταφείου στο κλάδο. Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις που όταν έπαιρνε απόφαση για κάποια κινητοποίηση αυτό γινόταν μόνο κάτω από την πίεση των δυνάμεων της ΔΑΣ και μετά τις υπονόμευαν στη πράξη, ότι εξήγγειλαν στα λόγια, έσπερναν την ηττοπάθεια και την απογοήτευση στους εργαζόμενους.
Απέναντι σε αυτή την επίθεση κυβέρνησης – εργοδοτών και της πλειοψηφίας βρέθηκαν οι ταξικές δυνάμεις της ΔΑΣ που συσπειρώνονται και παλεύουν μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ.
Οι δυνάμεις της ΔΑΣ μπήκαν μπροστά σε όλους τους χώρους για να οργανωθεί η αντίσταση και η πάλη των εργαζομένων. Για παράδειγμα για να υπογράφει Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με αυξήσεις όπως στη ΛΑΡΚΟ, στη Ναυπηγοεπισκευαστική ΖΩΝΗ και στάθηκαν αλληλέγγυοι σε άλλους χώρους όπως στη ΣΙΔΕΝΟΡ προσπαθώντας αυτή τη μεγάλη κατάκτηση της εργατικής τάξης να γίνει υπόθεση συνολικά του κλάδου.
Σε αυτόν τον αγώνα τα ταξικά σωματεία του κλάδου μαζί με άλλα 500 και πλέον ταξικά σωματεία κατέθεσαν το 2016 πρόταση νόμου για να υπογραφτούν και πάλι κλαδικές ΣΣΕ με κατώτερο μισθό τα 751ευρω. Στον αντίποδα αυτών των ενεργειών ήταν η πλειοψηφία της ΠΟΕΜ(ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) η οποία ενώ συμφώνησε να προχωρήσουμε σε περιφερειακές συσκέψεις ανά την Ελλάδα για την ενημέρωση των εργατών για την ανάγκη υπογραφής ΣΣΕ με διάφορα τερτίπια υπονόμευσε στην πράξη αυτή τη πρωτοβουλία.
Πήραμε πανελλαδική πρωτοβουλία για να παρθούν μέτρα υγιεινής και ασφάλειας την ώρα που σε μια σειρά χώρους δουλειάς γίνονται σοβαρά εργατικά «ατυχήματα», στη πραγματικότητα εγκλήματα. Είναι δεκάδες οι συνάδελφοι που δε κατάφεραν να γυρίσουν σπίτι μετά τη βάρδια. Μπήκαμε μπροστά και με σκληρή μάχη αποσπάσαμε ορισμένα μέτρα. Δεν εφησυχάζουμε γιατί ξέρουμε ότι η εργοδοσία συνεχώς θέλει να μας τα πάρει όλα πίσω.
Αντιπαρατεθήκαμε σε απολύσεις συναδέλφων όταν η εργοδοσία τις δικαιολογούσε με το κράτος της με το γνωστό ιδεολόγημα ότι «έχουν πέσει οι πωλήσεις» και δεν είχε άλλη επιλογή. Φωτίσαμε το δρόμο της αντίστασης σε αυτή τη κατάσταση για να μη πληρώνουν οι εργαζόμενοι τα σπασμένα. Έτσι μια σειρά συνάδελφοι σήμερα απόκτησαν πείρα. Γνωρίζουν ότι έχουν και άλλη επιλογή, την επιλογή της αξιοπρέπειας, την επιλογή του αγώνα, της ταξικής πάλης.
Η κυβέρνηση της ΝΔ ανέλαβε να δώσει συνέχεια με ακόμα μεγαλύτερη ένταση στην επίθεση των εργοδοτών, να περιορίσει τα όποια δικαιώματα μας έχουν απομείνει, να κάνει τους τόπους δουλειάς χώρους που θα βασιλεύει το δίκιο της εργοδοσίας ως υπέρτατος νόμος. Το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε στη Βουλή πρόσφατα αποτελεί ένα ακόμα χτύπημα στα δικαιώματα μας. Στο δικαίωμα της απεργίας, στην υπογραφή συμβάσεων στην ανάγκη για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Όμως είναι γελασμένοι αν νομίζουν πως θα βάλουν το εργατικό κίνημα στο γύψο. Οι ταξικές δυνάμεις, τα κλαδικά συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ καλούν κάθε αγωνιστή εργάτη, να σηκώσει το κεφάλι, να οργανωθεί στο τόπο δουλειάς και τον κλάδο, να παλέψει, να μην νομιμοποιηθούν αυτά τα εκτρώματα.
Απέναντι μας, στο πλάι της νέας κυβέρνησης και των εργοδοτών έχουμε την πλειοψηφία της διοίκησης της ΠΟΕΜ(ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ). Στήριξε όλη την άθλια μεθόδευση της συνδικαλιστικής μαφίας που παριστάνουν την ηγεσία της ΓΣΕΕ. Η μαφία αυτή συναποτελείται από πρωτοκλασάτα στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, των κομμάτων δηλαδή που κλαίγονταν υποκριτικά για την αξιοπιστία των συνδικάτων, θα μπορούσαν να κοιταχτούν στο καθρέπτη για να δουν τις τεράστιες και διαχρονικές ευθύνες τους. Είναι αυτές οι δυνάμεις που έκαναν ότι μπορούσαν για να μην αποκτήσουν οι αγώνες ταξικό περιεχόμενο, που υπονόμευαν κάθε προσπάθεια διεκδίκησης που μας βάζουν να διαλέγουμε σωτήρες.
Στους μεγάλους χώρους δουλειάς του κλάδου όπως Ναυπηγεία-ΛΑΡΚΟ-ΕΑΒ-ΕΑΣ εξακολουθούν να στηρίζουν τις βασικές επιλογές της κυβέρνησης και των εργοδοτών. Την μια ζητούν να αναλάβουν «υγιείς επενδυτές» τις προβληματικές επιχειρήσεις διαιωνίζοντας ότι το πρόβλημα θα λυθεί με έναν καλό εκμεταλλευτή –καπιταλιστή, σπέρνοντας τεράστιες αυταπάτες στο κλάδο και την άλλη ως πρόθυμοι της εργοδοσίας μας καλούν να σφίξουμε και άλλο το ζωνάρι για υπάρξει κλίμα ανταγωνιστικότητας άρα και επενδύσεων. Συνεχίζουν να σπέρνουν τη μοιρολατρία ως έσχατο μέσο για την υποταγή στην κυρίαρχη πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ.
Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω οι κυβερνώντες δίνουν γη και ύδωρ στους νατοϊκούς μακελάρηδες των λαών γεμίζοντας με τις βάσεις τους όλη την επικράτεια. Μιλάνε για ασφάλεια αλλά γνωρίζουν καλά ότι όλες αυτές οι βάσεις θα αποτελέσουν μαγνήτη για βόμβες στους οξυμένους ανταγωνισμούς μεταξύ των ιμπεριαλιστών απ’ τις οποίες κανένα συμφέρον δεν έχει ο ελληνικός λαός, αντίθετα μόνο κινδύνους και ανασφάλεια. Όταν όμως οι ταξικές δυνάμεις κατήγγειλαν πως η ONEX (επιχείρηση αμερικανικών συμφερόντων) αγόρασε τα Ναυπηγεία Σύρου και διεκδικούσε και τα Ναυπηγεία Ελευσίνας για να έχουν οι ΗΠΑ ορμητήριο για τα εγκληματικά τους σχέδια στη περιοχή μας, οι «φωστήρες» του εργοδοτικού συνδικαλισμού μας είπαν: δουλειά να ‘ναι και ότι να ‘ναι. Ας δουλέψουμε για τους δολοφόνους δηλαδή ή όπως έλεγε ο ποιητής «ας σκοτώνονται οι λαοί για του αφέντη το φαι».
Συνάδελφοι μεταλλεργάτες είναι σημαντικό για το κλάδο μας, για το εργατικό κίνημα συνολικά να δυναμώσει η αντίσταση σε κάθε χώρο δουλειάς απέναντι σε κυβέρνηση, εργοδοσία να περιοριστεί η γραμμή του συμβιβασμού και της υποταγής. Αυτό παλεύουμε, σε αυτά δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις.
Για τους λόγους αυτούς ζητάμε την στήριξη και την κοινή δράση και απλώνουμε το χέρι σε κάθε τίμιο μεταλλεργάτη σε κάθε χώρο δουλειάς για να αγωνιστεί μαζί μας για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας.
Διεκδικούμε:
- Υπογραφή ΣΣΕ με αυξήσεις
- Αυξήσεις σε όλους τους εργαζομένους
- Να παρθούν τώρα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας
- Να σταματήσουν τώρα τη λειτουργία τους τα δουλεμπορικά γραφεία
Για μας δεν είναι κανένα από τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας περασμένα ξεχασμένα αντιθέτως διεκδικούμε όλες τις απώλειες που υποστήκαμε στη κρίση. Δε περιμένουμε από κανένα σωτήρα να μας σώσει. Παλεύουμε για τις σύγχρονες ανάγκες μας.