Άρθρο του Γιώργου Πέρρου, μέλους της Εκτελεστικής Γραμματείας του Π.Α.ΜΕ.
Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα βρίσκονται μπροστά σε μια νέα επίθεση στη ζωή τους στα δικαιώματα τους με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού. Πρέπει να πάρουν και να διεκδικήσουν όλα τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης, βάζοντας προτεραιότητα την προστασία της ζωής τους. Να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους.
Η προπαγάνδα της κυβέρνησης,των επιχειρηματικών συμφερόντων, της αστικής τάξης ρίχνουν το δηλητήριο της εθνικής ομοψυχίας, της ενότητας, του όλοι μαζί για να αντιμετωπίσουμε και αυτή την κρίση. Ρίχνουν το δηλητήριο της λογικής όλοι έχουμε ευθύνη, όλοι να σηκώσουμε το βάρος της κρίσης λαός και «Κολωνάκι».
Ο λαός μας έχει αποκτήσει τεράστια πείρα από την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης. Γνωρίζει πολύ καλά ότι η αστική τάξη και τα κόμματα της αξιοποιώντας ακόμα και το σοβαρό ζήτημα της υγείας διαμορφώνουν το μέλλον τους. Παίρνουν τα μέτρα τους για να σταθεροποιήσουν την εξουσία τους για να συνεχίσουν να βασανίζουν την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Επιδιώκουν να μας πείσουν ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή αν θέλουμε να ξεπεράσουμε την κρίση, αν θέλουμε τελικά να είμαστε εν ζωή. Επομένως, να βάλουμε όλοι πλάτη, να μοιραστούμε το κόστος.
Γι αυτό και ταΐζουν πρώτα απ όλα τις επιχειρήσεις με δισεκατομμύρια που διαθέτουν από τον προϋπολογισμό, αλλά και από την ΕΕ, δηλαδή απο τα χρήματα των εργαζομένων. Δίνουν ψίχουλα στους εργαζόμενους και προσπαθούν να τους κοροϊδέψουν και να τους κλείσουν τα μάτια και παράλληλα να απαγορεύσουν και να φιμώσουν κάθε φωνή αντίστασης.
Αξιοποιούν το φόβο, την ανάγκη για ζωή που έχει ο άνθρωπος. Βρήκαν την ευκαιρία πέρα από την απαγόρευση συγκέντρωσης για πάνω από δέκα άτομα, να προχωρήσουν και στην πολιτική επιστράτευση κατά την διάρκεια απεργίας. Φοβούνται την αντίδραση της εργατικής τάξης. Ήδη σε μεγάλες επιχειρήσεις τηλεπικοινωνιών οι εργαζόμενοι δεν έμπαιναν για δουλειά λόγω της ανυπαρξίας μέτρων και η εργοδοσία τους καλούσε να μπουν σε χώρο όπου υπήρχε αποδεδειγμένα θετικό δείγμα ιού. Πήραν μέτρα αναστολής συμβάσεων, μέτρα ελαστικοποίησης περισσότερο των ωραρίων, δουλειά μέχρι τα μεσάνυχτα, ουσιαστικά κατάργησης της σταθερής δουλειάς.
Μέτρα που τα πήραν για να μείνουν και να τα εφαρμόζουν μετά.
Θέλουν να δυσκολέψουν την εργατική τάξη να προβάλει αντίσταση, να οργανώσει την πάλη της. Αυτοί που σήμερα μας καλούν να αναλάβουμε την ευθύνη μας έχουν εγκληματικές ευθύνες για την κατάσταση στο χώρο της υγείας χρόνια τώρα. Έχουν εγκληματικές ευθύνες γιατί η ίδια η κατάσταση απέδειξε ότι η πολιτική τους, η πολιτική παράδοσης της υγείας στα κοράκια της ιδιωτικής υγείας, τα ΣΔΙΤ, η πρόσφατη ψήφιση του ασφαλιστικού, σκοτώνει χιλιάδες ανθρώπινες ζωές σε όλο τον κόσμο. Αυτοί που χτες έλεγαν ότι αυξήθηκε το προσδόκιμο ζωής και ζούμε περισσότερο για να ψηφίσουν το ασφαλιστικό, σήμερα καλούν τους μεγάλους να μείνουν σπίτι γιατί είναι σε επικίνδυνη ηλικία.
Μας καλούν να αναλάβουμε τις ευθύνες μας αυτοί που θεωρούσαν μαξιμαλιστές όσους απαιτούσαν δημόσια δωρεάν υγεία με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης. Όσους απαιτούσαν και απαιτούν να ανοίξουν ΜΕΘ. Όσους απαιτούσαν και απαιτούν υποδομές στα νοσοκομεία, όσους απαιτούν χιλιάδες προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, όσους απαιτούν μέτρα προφύλαξης, όσους απαιτούν υλικά για να δουλέψουν. Όσους κατηγορούσαν τα συνδικάτα στα νοσοκομεία που είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης, για τα αιτήματα τους σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και δήθεν τους χειροκροτούν. Πρόκειται για υποκρισία. Μόνο το χειροκρότημα και το ευχαριστώ των ασθενών και των οικογενειών τους βγαίνει μέσα από την ψυχή τους και είναι πραγματικό.
Η σημερινή κατάσταση στο χώρο της υγείας απέδειξε ότι πήγαν περίπατο όλα όσα έλεγαν και αποφάσιζαν στη Βουλή, ότι δήθεν θα λύσουν το πρόβλημα της υγείας. Οι ιδιωτικοποιήσεις, τα ΣΔΙΤ, απέδειξαν ότι τίποτε από όλα αυτά δεν έλυσε το πρόβλημα της υγείας. Χειροτέρεψαν την κατάσταση και βεβαίως οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα έβαλαν ξανά βαθιά το χέρι στην τσέπη τους για να μπορούν να έχουν την υγεία τους.
Οι εργαζόμενοι στο εμπόριο που τους έβαλαν να δουλεύουν ως τις δέκα το βράδυ, θα αφήσουν τα κόκαλα τους στα καταστήματα στο όνομα του μη συνωστισμού στα σούπερ μάρκετ. Όταν τα μέτρα σε πολλούς χώρους είναι ανύπαρκτα. Για τους εργαζόμενους που δουλεύουν στους χώρους δουλειάς (logistics, αποθήκες, στα καταστήματα κλπ) γι αυτούς δεν υπάρχει συνωστισμός;
Κατάργησαν την Κυριακή Αργία λες και δεν θα βρίσκουν χρόνο να πάνε να ψωνίσουν οι καταναλωτές και θα έχουν στη διάθεση τους πολλά χρήματα, όταν είναι γνωστό ότι πολλές επιχειρήσουν ήδη έκλεισαν, άλλες υπολειτουργούν, οι εποχικοί θα μείνουν άνεργοι γιατί τα ξενοδοχεία δεν θα ανοίξουν, οι χιλιάδες άνεργοι δεν θα βρουν δουλειά.
Οι μεγαλοξενοδόχοι ζητούν συνεχώς νέα μέτρα, νέα κεφάλαια. Ποιοι; Αυτοί που μέχρι χθες έλεγαν ότι είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας, ότι υπερδιπλασίασαν τους τζίρους τους τώρα κάνουν ότι έμειναν ρέστοι. Κοροϊδεύουν και δεν θέλουν να χάσουν ούτε ευρώ από τα κέρδη τους.
Η κυβέρνηση μιλάει για αποσυμφόρηση των μέσων μαζικής μεταφοράς όταν είναι γνωστό ότι και μέτρα δεν παίρνονται για τους εργαζόμενους σε αυτά, αλλά κυρίως αποκρύπτουν την αλήθεια ότι και οδηγοί λείπουν, αλλά και τα οχήματα είναι παρκαρισμένα γιατί λείπουν ανταλλακτικά κλπ.
Οι μονοπωλιακοί όμιλοι αξιοποιούν την κάθε στιγμή, ακόμα και το ζήτημα της πανδημίας για να αποκομίσουν κέρδη. Ο θάνατος και η ζωή αποτελούν ευκαιρία για κέρδος.
Όμως κανείς πρέπει να δει και να απαντήσει στη γραμμή της κυβέρνησης ότι όλοι μαζί θα αντιμετωπίσουμε την κατάσταση.
- Δηλαδή ο εργαζόμενος μπορεί να κάνει το τεστ του κορονοϊου, όταν πρέπει να πληρώσει πάνω από 150 ευρώ, έως και 300 στα διαγνωστικά κέντρα; Ενώ οι μεγαλοεπιχειρηματίες άνετα το κάνουν σε οποία κλινική θέλουν.
- Ο εργαζόμενος περιμένει καιρό για μια θέση σε νοσοκομείο ενώ ο επιχειρηματίας έχει το δικό του κρεββάτι σε ιδιωτική κλινική και παραμένει όσο θέλει.
- Ο εργαζόμενος περιμένει ώρες στο τηλέφωνο για να μάθει τι να κάνει όταν έχει κάποια συμπτώματα του ιού, ενώ ο επιχειρηματίας έχει το δικό του γιατρό, το δικό του νοσηλευτικό προσωπικό.
- Ο εργαζόμενος μπορεί να μην πάει στη δουλειά όταν απειλείται με απόλυση και κάθε λογής εκβιασμό; Ο επιχειρηματίας κάθεται και από μακριά διευθύνει.
- Ο εργαζόμενος μπορεί να μην πάρει τα μέσα μαζικής μεταφοράς για να πάει στη δουλειά του και μάλιστα στην ώρα του; Ο επιχειρηματίας έχει την Mercedes και μάλιστα με οδηγό για να τον πάει όπου θέλει.
- Ο επιχειρηματίας έχει το προσωπικό του για να του ψωνίσει, να του αγοράσει ότι θέλει χωρίς να είναι παρών.
Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να επιτρέψουμε να ισοπεδωθούν ότι απέμειναν από εργατικά δικαιώματα. Να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι. Να επιμείνουμε να μην πληρώσουμε για μια ακόμη φορά και αυτή την κρίση. Στην καπιταλιστική κρίση οι εργαζόμενοι μάτωσαν από όλες τις πλευρές. Τώρα όχι μόνο χάνουν δικά τους συγγενικά πρόσωπα, αλλά μετά την επόμενη μέρα ήδη μας λένε και προετοιμάζουν το έδαφος να βάλουμε πλάτη, να δώσουμε τον εαυτό μας για να αναστηλωθεί η οικονομία.
Να τους αντιμετωπίσουμε με δύναμη, αισιοδοξία και χωρίς να υποταχθούμε. Η εργατική τάξη και μέσα από αυτήν την κατάσταση μπορεί να βγει νικητής. Να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας με όλους τους τρόπους σε κάθε εργάτη, σε κάθε συνάδελφο μας, που περνάει δύσκολα, που έχει δικούς του ανθρώπους ασθενείς.
Βεβαίως να πάρουμε όλα εκείνα τα μέτρα προφύλαξης παντού, στους χώρους δουλειάς για να βγούμε ζωντανοί. Όμως η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα να μην αποδεχθούν, να μην πειθαρχήσουν στην αντιλαϊκή πολιτική. Να μην αποδεχθούν τη λογική ότι φταίμε όλοι, ότι μαζί θα βγούμε από την κρίση αυτή. Δεν πρέπει να δεχτούμε από τη μια να μετράμε νεκρούς της τάξης μας και από την άλλη να μετράμε τα συντρίμμια των δικαίωμα των μας, της ζωής μας.
Μπορούμε να βγούμε δυνατοί και αποφασισμένοι για να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις στον αγώνα για μια ζωή με δικαιώματα, για μια ζωή με αξιοπρέπεια, για μια ζωή που στο επίκεντρο θα έχει τον άνθρωπο και τις ανάγκες του σε όλους τους τομείς.
Γιώργος Πέρρος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Π.Α.ΜΕ.