9η Μάη 1945

Η 9η Μάη 1945 , η Μέρα της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών! 

 
Φέτος συμπληρώνονται 75 χρόνια από τον τερματισμό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η 9η Μάη είναι η Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών και όχι "Μέρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης", όπως ανιστόρητα και με σκοπιμότητα επιχειρείται να καθιερωθεί από την Ε.Ε. τα τελευταία χρόνια. 

Το Συνδικάτο μας αποτίνει φόρο τιμής σε όσους αγωνίστηκαν με το όπλο στο χέρι, όσους θυσιάστηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, σε όλους όσους έδρασαν ενάντια στο ναζισμό - φασισμό. 

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως και ο Α', όπως και οι περιφερικοί των τελευταίων δεκαετιών, Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία, ήταν αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που οξύνονται σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης. Και όταν οι μεγάλες αντιθέσεις των επιχειρηματικών ομίλων δεν μπορούν να λυθούν με «ειρηνικούς» συμβιβασμούς, λύνονται με τον πόλεμο.  

Η Ιστορία αποδεικνύει περίτρανα και ανεξίτηλα πως ο ναζισμός - φασισμός είναι γέννημα θρέμμα του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος.  

"Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει τόσα στον Κόκκινο Στρατό, που δεν θα μπορούσε ποτέ να τα ξεπληρώσει…" 

(Ε. Χέμινγουεϊ, Αμερικανός συγγραφέας) 

Η 9η Μάη, μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, επιτεύχθηκε με ανείπωτες θυσίες εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά το καθοριστικό χτύπημα στο τέρας του ναζισμού το έδωσε το πρώτο εργατικό κράτος, η Σοβιετική Ένωση και ο Κόκκινος Στρατός. Εξ’ ου και το άσβεστο μίσος για τη Σοβιετική Ένωση και την τότε ηγεσία της. Να θυμίσουμε μόνο ότι αυτή η νίκη κόστισε στην ΕΣΣΔ περισσότερους από 20.000.000 νεκρούς.  Ως ελάχιστη απόδοση τιμής σε αυτήν την αθάνατη εποποιία, οφείλουμε να καταδικάσουμε τις άθλιες προσπάθειες αμαύρωσής της, που συνεχώς επιχειρούν μηχανισμοί της ΕΕ.

 Η αντίσταση στην Ελλάδα. 

Και όμως δεν πήρε μέρος «σύσσωμο το έθνος» ξεκίνησαν μια χούφτα άνθρωποι και κατέληξαν να γίνουν εκατομμύρια! 

Η Ελλάδα βρίσκεται σε τριπλή κατοχή της Γερμανίας, Ιταλίας και Βουλγαρίας. Οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα στις 27 Απρίλη του 1941. Όμως, ήδη, από το Μάη – Ιούνη του '41, είχαν δημιουργηθεί εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις σε Μακεδονία, Ήπειρο, Καλαμάτα, Πύργο και αλλού.  

Η πρώτη, όμως, πανελλαδική εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση ήταν η ΕΘΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, που ιδρύθηκε στην Αθήνα στις 28 Μάη του 1941. 

Αμέσως μετά την έναρξη της Κατοχής, δημιουργήθηκε το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ) στις 16 Αυγούστου του 1941 και στις 27 Σεπτέμβρη του 1941 πραγματοποιήθηκε η ιδρυτική σύσκεψη του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ). 

 
Στο ΕΑΜ είχε συγκροτηθεί η συμμαχία ανάμεσα στην εργατική τάξη, την αγροτιά και άλλα λαϊκά στρώματα των πόλεων. Ήταν κοινωνικοπολιτική συμμαχία και όχι μια οργάνωση που την αποτελούσαν το ΚΚΕ και μερικά πολιτικά πρόσωπα. 

Το ΕΑΜ γίνεται το κυρίαρχο πολιτικό ρεύμα της εποχής, συσπειρώνοντας χιλιάδες και χιλιάδες απλούς ανθρώπους, που πάλευαν κατά της κατοχής, αλλά και προσβλέποντας σε καλύτερες μέρες μετά. Απέκτησε τεράστια μαζικότητα γιατί υπήρξε λαϊκό δημιούργημα. Στάθηκε δίπλα στο λαό στις πιο δύσκολες συνθήκες. Οργάνωσε τη μαζική ένοπλη πάλη του, τον έσωσε από την πείνα, έβγαλε πλατιές μάζες από την πολιτική καθυστέρηση, καλλιέργησε αξίες, δημιούργησε φύτρα λαϊκής εξουσίας στα εδάφη της ελεύθερης Ελλάδας.  

Από κάθε ρεματιά, κάθε ραχούλα και βουνοκορφή μια φωνή αντηχούσε στον αέρα πέρα ως πέρα! 

«Μ’ επανάσταση θα διώξουμε τη σκλαβιά». 

Το Φλεβάρη του 1942 κυκλοφόρησε πλατιά στην Αθήνα και στην επαρχία η ιδρυτική διακήρυξη του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ), του μαχητικού τμήματος του ΕΑΜ, που έμελλε να γράψει λαμπρές σελίδες ηρωισμού στον αγώνα κατά της φασιστικής κατοχής και να δώσει ξανά στη χώρα τη λευτεριά της. Οι παρακάτω στίχοι είναι χαρακτηριστικοί για το τι ήταν ο ΕΛΑΣ.  

«Σαν ατσάλινος τοίχος που αλύγιστος ορμάει  στα πεδία των τίμιων μαχών.  Με αρχηγούς Σαμαρινιώτη, Καραγιώργη και Σαράφη  που `ναι οι μάνες του λαϊκού στρατού.    Δίχως τανκς, αεροπλάνα, μόνο μ’ όλμους πολυβόλα  και ψυχή σαν του λαϊκού στρατού.  Με καθοδήγηση λαμπρή του αρχηγού μας Βελουχιώτη  ξεψυχάει ο αγκυλωτός του φασισμού».

Η εποποιία της Εθνικής Αντίστασης γράφτηκε με παρόντες, και αιμοδότες, στην πιο σκληρή και ανιδιοτελή μάχη, για τη νίκη κατά του φασισμού, από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο, τους κομμουνιστές που αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά του ΕΑΜ 

Διαφορετική ήταν η στάση των αστών και των κομμάτων τους και όσων υπηρετούσαν το Παλάτι. Ένα τμήμα του επέλεξε το δρόμο της ανοιχτής συνεργασίας με τους κατακτητές, ήταν οι «δοσίλογοι», που σχημάτισαν τις κατοχικές κυβερνήσεις με πρωθυπουργούς τους Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλο και Ράλλη. Ένα άλλο τμήμα του αστικού πολιτικού κόσμου, μαζί και το Παλάτι, διέφυγε στo Κάιρο και το Λονδίνο για να σώσουν τα τομάρια τους και να συνεχίσουν εκεί τις μπίζνες τους και κάποιοι ήταν απόντες του αγώνα. 

Η εργατική τάξη στην πρωτοπορία της αντίστασης 

Όπως προαναφέραμε αμέσως μετά την επιβολή της χιτλεροφασιστικής κατοχής, ιδρύθηκε στη χώρα μας το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ).  

Η ίδρυση του Εργατικού ΕΑΜ προηγήθηκε της συγκρότησης του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου κι αυτό όχι τυχαία. Για να έχει στέρεη βάση και επιτυχία ο απελευθερωτικός αγώνας, απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η ενότητα δράσης της εργατικής τάξης, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε να σηκώσει - όπως και το έκανε - το βάρος της οργάνωσης της αντίστασης του ελληνικού λαού και να τεθεί επικεφαλής του. 

Σκοποί του ΕΕΑΜ 

Οι βασικοί σκοποί του Εργατικού ΕΑΜ, όπως αναγράφτηκαν στην ιδρυτική του διακήρυξη ήταν: 

1. Να οργανώσει την πάλη της εργατικής τάξης για τις καθημερινές οικονομικές διεκδικήσεις.
2. Να υπερασπιστεί τα κεκτημένα συνδικαλιστικά δικαιώματα της εργατικής τάξης.
3. Να παλέψει ενάντια στη συστηματική ληστεία του τόπου μας, που γίνονταν από τις δυνάμεις κατοχής.
4. Να εργαστεί για τη συνεννόηση όλων των αριστερών δυνάμεων της χώρας (κομμουνιστών, σοσιαλιστών, αριστερών δημοκρατικών) σε ένα συνασπισμό της Αριστεράς, που ύστερα από το διώξιμο των κατακτητών θα διεκδικήσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και τη διακυβέρνηση της χώρας με βάση ένα κοινό πρόγραμμα.
5. Να παλέψει ενάντια στην αισχροκέρδεια και τη μαύρη αγορά.
6. Να εργαστεί για τη συγκρότηση του ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ από όλα τα κόμματα και τις κάθε είδους οργανώσεις που θέλουν να παλέψουν για το διώξιμο του ξένου κατακτητή και την απελευθέρωση της χώρας μας από τον ξένο ζυγό.
7. Να συντονίσει την απελευθερωτική πάλη της εργατικής τάξης με την πάλη που διεξάγουν και άλλοι λαοί ενάντια στις δυνάμεις του φασισμού ναζισμού.

Το τελευταίο είναι απόδειξη ότι η αλληλεγγύη μεταξύ των εργατών όλου του κόσμου αποτελεί αναντικατάστατο όπλο των εργατών στην κάθε μορφή πάλης που διεξάγουν. 

 
Τεράστια προσφορά στον αγώνα του Λαού 

Για την προσφορά του Εργατικού ΕΑΜ στον αγώνα του λαού την περίοδο της κατοχής, τόσο για θέματα καθημερινής επιβίωσης, όσο και για την απελευθέρωση της χώρας, πολλά έχουν γραφτεί από ιστορικούς, φίλους και εχθρούς.  

Η οργανωτική δομή 

Οι επιτροπές του Εργατικού ΕΑΜ όλων των συνδικάτων μιας περιοχής ενώνονταν στην επιτροπή του Εργατικού ΕΑΜ της περιοχής, που αντιστοιχούσε στη Διοίκηση της Επαρχιακής Ένωσης των συνδικάτων. Και η Κεντρική Επιτροπή του Εργατικού ΕΑΜ συνένωνε και καθοδηγούσε όλες τις περιφερειακές επιτροπές του Εργατικού ΕΑΜ και αντιστοιχούσε με τη Διοίκηση της ΓΣΕΕ. 

Αυτή η οργανωτική δομή δεν ξεφύτρωσε από τη μια μέρα στην άλλη, δημιουργήθηκε και σφυρηλατήθηκε μέσα στους καθημερινούς αγώνες που διεξήγαγε η εργατική τάξη κάτω από τη σημαία του Εργατικού ΕΑΜ. Το Εργατικό ΕΑΜ αποτέλεσε το θεμέλιο λίθο και το πρωτοπόρο τμήμα του ΕΑΜ.  

Η ταξική πάλη δε γινόταν να μπει στο ράφι 

Το Εργατικό ΕΑΜ άνοιξε πρώτο το δρόμο της πάλης του λαού με τις απεργίες που άρχισαν απ' τις αρχές του 1942. Στην αρχή για ψωμί και μεροκάματα, για να πάρουν απ' τις αρχές του 1943 χαρακτήρα γενικών απεργιών και διαδηλώσεων, με εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτών ενάντια στην επιστράτευση, στην τρομοκρατία και στην κατοχή. 

Με τους αγώνες αυτούς, που οργάνωσε και καθοδήγησε το Εργατικό ΕΑΜ, η εργατική τάξη της Ελλάδας σημείωσε μοναδικές κατακτήσεις «θριάμβου» στην υπόδουλη Ευρώπη. Μόνη η Ελλάδα απ' όλες τις υπόδουλες χώρες της Ευρώπης πέτυχε με τους αγώνες του λαού της - στους οποίους πρωτοπόρος μαχητής ήταν το εργατικό ΕΑΜ - να εξαναγκάσει τον Χίτλερ να ανακαλέσει το διάταγμα της επιστράτευσης. Ούτε ένας εργάτης δεν πήγε να δουλέψει στα Γερμανικά εργοστάσια, ούτε να πολεμήσει στο πλευρό των Γερμανών. Άφθονο το αίμα της η εργατικής τάξης στους αγώνες αυτούς και πρώτοι στις θυσίες τα στελέχη του Εργατικού ΕΑΜ.  

Με την απελευθέρωση της χώρας από το χιτλερικό ζυγό το Εργατικό ΕΑΜ αυτοδίκαια ανέλαβε τα καθήκοντα της προσωρινής διοίκησης της ΓΣΕΕ και με απόφασή του δεσμεύτηκε μέσα σε διάστημα 6 μηνών να προχωρήσει στη σύγκληση του 8ου Συνεδρίου της Γενικής Συνομοσπονδίας για την εκλογή τακτικής Διοίκησης. Προκηρύχθηκαν δε εκλογές Διοικήσεων σε όλα τα συνδικάτα και άρχισε μια πραγματική αναγέννηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας. Η πορεία όμως αυτή ανακόπηκε με την ανοιχτή επέμβαση των Άγγλων το Δεκέμβρη του '44 στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας και την επιβολή της νέας κατοχής. 

 
 
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε: 

1. Βασικός αντίπαλος, αυτός που μπορεί να αντιμετωπίσει και να ξεριζώσει το φασισμό - ναζισμό, είναι το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Τέτοιες δυνάμεις σήμερα στη χώρα μας είναι η ναζιστική Χρυσή Αυγή και η εγκληματική της δράση και ανεξάρτητα από την εκλογική της ήττα παραμένει επικίνδυνη.  
2. Όταν η εργατική τάξη δεν στοιχίζεται πίσω από τους δήθεν «εθνικούς στόχους» και τις επιδιώξεις των εκμεταλλευτών και χαράζει δική της στρατηγική και τακτική, με γνώμονα τις δικές τις ανάγκες, γράφει λαμπρές σελίδες στην ιστορία της.  
3. Η 9η  Μάη διδάσκει πως η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί. Αυτή τη δύναμη μπορούμε και πρέπει να δοκιμάσουμε και σήμερα με την πάλη και την οργάνωσή μας, για να απαλλαγούμε απ' τα αντιλαϊκά μέτρα και τα μνημόνια διαρκείας, την ανεργία, για να ανοίξει ο δρόμος για βαθύτερες αλλαγές, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. 

Η συντακτική ομάδα.