Για την πραγματική κατάσταση στον κλάδο, η οποία αποτελεί άλλο ένα ξεμπρόστιασμα των προπαγανδιστικών μύθων της κυβέρνησης περί «ενίσχυσης της θέσης των εργαζομένων» και περί «επαναφοράς των Συλλογικών Συμβάσεων», ο «Ριζοσπάστης» συζητά με τον πρόεδρο του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας, Σωτήρη Πουλικόγιαννη.
-- Με δεδομένα τα εμπόδια από εργοδοσία και κυβέρνηση, πώς έγινε δυνατή η υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ;
-- Από το 2009, οπότε και είχαμε την τελευταία κλαδική Σύμβαση Ναυπηγοεπισκευαστικών Εργασιών, καταφέραμε να υπογράψουμε νέα κλαδική Σύμβαση το Νοέμβρη του 2017. Η υπογραφή ΣΣΕ βέβαια δεν ήταν εύκολη υπόθεση.
Χρειάστηκε αφενός να δοθεί σκληρή ιδεολογικοπολιτική μάχη για μεγάλο διάστημα, κόντρα σε αντιλήψεις που καλλιεργούσε η προπαγάνδα των εργοδοτών και των κομμάτων τους, ότι για την κρίση και την αναδουλειά φταίνε τάχα οι αγώνες των ταξικών συνδικάτων, οι κατακτήσεις μας, το 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, τα δήθεν υψηλά ημερομίσθιά μας. Αντιμετωπίσαμε την τάση μείωσης των απαιτήσεων που υπάρχει σε αρκετούς εργαζόμενους.
Ο αγώνας για τη ΣΣΕ δόθηκε σε ένα περιβάλλον γενικευμένης επίθεσης της εργοδοσίας. Για να στεφθεί από επιτυχία, χρειάστηκε να γίνει συλλογική δουλειά, να στηριχθούμε στις Γενικές Συνελεύσεις των εργαζομένων σε κάθε ναυπηγείο, σε κάθε πλοίο, γενικότερα σε κάθε χώρο δουλειάς. Ο αγώνας έγινε υπόθεση όλων των εργαζομένων, οι ίδιοι με την αποφασιστική παρουσία τους περιφρουρούσαν τις κινητοποιήσεις. Στους εννέα μήνες που χρειάστηκαν για να τελεσφορήσει αυτός ο αγώνας, πραγματοποιήθηκαν πολλές 24ωρες απεργίες, δεκάδες στάσεις εργασίας, συγκεντρώσεις, συνελεύσεις, κινητοποιήσεις.
-- Ποια είναι τα βασικά στοιχεία της ΣΣΕ που υπεγράφη και πώς έχει προχωρήσει η εφαρμογή της;
-- Οι βασικοί άξονες της νέας ΣΣΕ είναι οι σημαντικές αυξήσεις, από 20% έως και 100%, στα ημερομίσθια τα οποία είχαν επιβάλει μέσα στην κρίση οι εργοδότες, η επαναφορά του 7ωρου - 5ήμερου - 35ωρου, το οποίο η εργοδοσία καταστρατηγούσε, μετατρέποντάς το σε 8ωρο, και δεκάδες άλλες θεσμικές κατακτήσεις, με σπουδαιότερες αυτές που αφορούν τα μέτρα προστασίας των εργαζομένων που υποχρεούνται να παίρνουν οι εργοδότες.
Ειδικά για τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, εξασφαλίσαμε τα ατομικά μέσα προστασίας, την αποζημίωση του εργατικού «ατυχήματος» από την πρώτη μέρα χωρίς καμία προϋπόθεση, συγκεκριμένα μέτρα προστασίας από τη θερμική καταπόνηση και πολλά άλλα.
Φυσικά, με την υπογραφή δεν τελείωσε και ο αγώνας, αφού το δυσκολότερο κομμάτι είναι ό,τι υπογράφτηκε να εφαρμοστεί στη ζωή. Σήμερα, ενάμιση χρόνο μετά, η σύμβαση δεν έχει εφαρμοστεί 100%. Οι δυνάμεις μας δίνουν καθημερινά τη μάχη για την εφαρμογή της.
Οι εργοδότες, στην προσπάθειά τους να μην εφαρμόσουν αυτό το οποίο αναγκάστηκαν να υπογράψουν υπό την πίεση του αγώνα μας, είχαν έναν πολύ σημαντικό σύμμαχο: Την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία μέχρι σήμερα έχει αρνηθεί μετ' επιτάσεως να τη στηρίξει ως υποχρεωτική. Παρά τις τυμπανοκρουσίες περί «εξόδου από τα μνημόνια», «επαναφοράς των συμβάσεων» κ.λπ., στην πραγματικότητα βάζει πλάτη στην εργοδοσία και αρνείται να υπογράψει την υποχρεωτικότητα της Σύμβασής μας.
Η εργοδοτική ένωση αρνείται να παραδώσει το μητρώο της στο υπουργείο Εργασίας, έχει παραδώσει μόνο τη σύσταση του ΔΣ της, αξιοποιώντας το νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος τους δίνει το δικαίωμα να αποφασίζουν αν θα δώσουν ή όχι το μητρώο των μελών τους, προκειμένου να κριθεί αν μια Σύμβαση καλύπτει το «50% συν 1» των εργαζομένων για να γίνει υποχρεωτική.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση αρνείται να παραλάβει από το Συνδικάτο μας τον κατάλογο των επιχειρήσεων οι οποίες είναι μέλη της εργοδοτικής ένωσης και έχουν υπογράψει διμερές κείμενο με το Συνδικάτο, που επιβεβαιώνει και τη συμφωνία τους για την κήρυξη υποχρεωτικότητας της Σύμβασης...
-- Οπως υπογράμμισε το κλαδικό Συνδικάτο και κατά τα πρόσφατα εργατικά «ατυχήματα», μεγάλο μέρος της ΣΣΕ αφορά τα μέτρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία. Ποια είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζετε σήμερα;
-- Η εργοδοσία αντιμετωπίζει τα μέτρα προστασίας ως «κόστος» που μειώνει την ανταγωνιστικότητα. Δεν είναι λίγες οι φορές που στις παρεμβάσεις μας μας λένε «έχετε δίκιο, αλλά αν κάνουμε όλα αυτά τα οποία ζητάτε τότε κανείς δεν θα μας φέρει καράβι». Δεν κρύβουν δηλαδή ότι η κερδοφορία τους δεν «χωράει» την προστασία της ζωής των εργαζομένων. Παράλληλα, για να υπερασπιστούν αυτή τους τη θέση, καλλιεργούν μια σειρά «επιχειρήματα», όπως «τι να κάνουμε, σκληρή δουλειά διαλέξατε», «φταίει ο εργαζόμενος που δεν προσέχει» κ.λπ.
Η κυβέρνηση από την πλευρά της, υπηρετώντας τις ανάγκες των εργοδοτών, υπονομεύει ανοιχτά όλους τους ελεγκτικούς μηχανισμούς για τα μέτρα πρόληψης.
Ετσι, αντί για λειτουργία των Επιτροπών Ελέγχου καθημερινά επί 24ώρου βάσεως και τις επτά μέρες της βδομάδας, έχουμε τη συρρίκνωση των ελέγχων πέντε μέρες το μήνα, τεράστιες ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή των Επιτροπών Ελέγχου, τη μη πρόσληψη επιστημονικού προσωπικού ως επιθεωρητών από το υπουργείο Εργασίας, τη μη ύπαρξη μηχανισμού επανελέγχου «gaz free» και πολλά άλλα...
Μάλιστα υπάρχουν περιπτώσεις που η κυβέρνηση δεν διστάζει να παρέμβει ανοιχτά, μπλοκάροντας ακόμα και αποφάσεις ελεγκτικών μηχανισμών όταν έχουν εντοπίσει παραβάσεις και έχουν δώσει διακοπή εργασιών. Οπως έγινε πέρυσι με το πλοίο «Moby Love», όταν η πενταμελής Επιτροπή Ελέγχου εντόπισε παράνομες εργασίες αποψίλωσης αμιάντου και με εντολή του υπουργείου Εργασίας έγινε επανέναρξη των εργασιών, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο διακόσιους και πλέον εργαζόμενους, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει τον εφοπλιστή.
Την ίδια ώρα, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δίνουν και την ιδεολογική κάλυψη, προπαγανδίζουν ό,τι προπαγάνδιζαν για χρόνια τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ότι τάχα τα ταξικά συνδικάτα «διώχνουν τις επενδύσεις με τις παράλογες απαιτήσεις τους». Στην ίδια γραμμή, αντίστοιχο δηλητήριο ρίχνουν και τα μαντρόσκυλα της Χρυσής Αυγής. Αποδεικνύουν όλοι αυτοί ότι παρά τις επιμέρους διαφορές τους, συμφωνούν στο κύριο: Οτι οι εργάτες πρέπει να δουλεύουν από ήλιο σε ήλιο για ένα κομμάτι ψωμί, να λένε «ευχαριστώ» και «πάλι καλά» που έχουν ένα μεροκάματο, και να παίζουν τη ζωή τους κορόνα - γράμματα, μη γνωρίζοντας αν θα γυρίσουν σώοι και αβλαβείς στο σπίτι τους.
Μια ματιά στο τι επικρατεί στους χώρους δουλειάς της Ναυπηγοεπισκευής μόνο το τελευταίο δεκαήμερο, μετά το πρόσφατο θανατηφόρο «ατύχημα» στο Πέραμα στις 20 Μάη, είναι αρκετή για να καταλάβει κανείς τον εργασιακό μεσαίωνα που επιβάλλουν εργολάβοι, ναυπηγεία, εφοπλιστές.
Ενδεικτικά αναφέρω:
Στις 24 Μάη καταστράφηκε ολοσχερώς ιπτάμενο δελφίνι που επισκευαζόταν στη Ναυπηγοεπισκευαστική Βάση Περάματος μετά από την εκδήλωση πυρκαγιάς σε αυτό. Από τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα, καθώς δεν υπήρχαν καν κρουνοί νερού στο χώρο της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης. Οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ περιόρισαν σε βαθμό υπολειτουργίας τον πυροσβεστικό σταθμό της Ναυπηγοεπισκευαστικής Βάσης, ενώ η σημερινή τον κλείνει τελείως.
Σε έλεγχο κλιμακίου του Συνδικάτου μας στις 28 Μάη στο λιμάνι του Αιγίου, διαπιστώθηκε η εκτέλεση εκτεταμένων εργασιών και με χρήση φλόγας, ο προγραμματισμός και άλλων σε δύο πλοία της εταιρείας «Βεντούρης», χωρίς καμιά άδεια από τις οικείες αρχές - που δεν θα μπορούσαν άλλωστε να εκδοθούν.
Σε έλεγχο που πραγματοποιήθηκε στις 29 Μάη από τη μεικτή Επιτροπή για την Υγιεινή και Ασφάλεια, στο Ναυπηγείο Χαλκίτη σε κατασκευή μεγκαγιότ, όπου εκτελούνται εργασίες από τις εταιρείες «Golden Yachting» και «Tanfoclio Marko», διαπιστώθηκε για τη μεν πρώτη ότι οι σκαλωσιές ήταν ακατάλληλες, χωρίς προστατευτικά ρέλια, και για τη δεύτερη ότι οι τροχοί που χρησιμοποιούνταν δεν είχαν προφυλακτήρες.
Στις 30 Μάη εκδηλώθηκε νέα πυρκαγιά, στο πλοίο «Boi Branco», στον νέο μόλο Δραπετσώνας. Σε ένα πλοίο στο οποίο υποτίθεται ότι δεν γίνονταν εργασίες, αφού καμία άδεια δεν είχε εκδοθεί από τις αρμόδιες αρχές...
-- Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, ποια είναι η απάντηση του Συνδικάτου, τι σχεδιάζετε για το επόμενο διάστημα;
-- Το Συνδικάτο μας έχει στην πρώτη θέση στην ιεράρχηση της δουλειάς μας το ζήτημα της προστασίας της ζωής και της υγείας των εργαζομένων.
Το επόμενο διάστημα προετοιμάζουμε συνελεύσεις σε κάθε χώρο δουλειάς, πλατιά συζήτηση για τις αιτίες του προβλήματος, το πλαίσιο πάλης μας και την επικαιροποίησή του. Στόχος μας είναι να οργανώσουμε νέες αγωνιστικές πρωτοβουλίες.
Οι παρεμβάσεις αυτές θα συνδυαστούν με καμπάνια εγγραφής νέων μελών στο Συνδικάτο, πρωτοβουλίες για την αύξηση του βαθμού συσπείρωσης και συμμετοχής των εργαζομένων στη ζωή και στη δράση του, καθώς και με την προσπάθειά μας να εφαρμοστεί η κλαδική Σύμβαση και για τον τελευταίο εργαζόμενο.